Ο Αλέξης Τσιπρας και ο Κυριάκος Μητσοτάκης ράβουν κοστούμι για τα προεκλογικά μπαλκόνια. Την Τετάρτη στη Βουλή έκαναν την τελική πρόβα.
Πήραν ο ένας τα μέτρα του άλλου, χτυπήθηκαν κάτω από τη ζώνη και αποκάλυψαν μερικά από τα όπλα που θα χρησιμοποιήσουν στην εκλογική αναμέτρηση, είτε αυτή γίνει σε 5 μήνες, είτε γίνει σε έναν χρόνο, είτε σε ενάμιση.
Το αποτέλεσμα της συζήτησης ήταν αδιάφορο για την κοινωνία. Πήγαν να συζητήσουν, υποτίθεται, για την επόμενη μέρα των μνημονίων και για την ασφάλεια των πολιτών, μετά τον ξυλοδαρμό του Μπουτάρη και τα συνεχή σόου του Ρουβίκωνα και πέτυχαν να εντείνουν την ανασφάλεια, όλων όσοι είχαν την υπομονή να ακούσουν τη συζήτηση από την αρχή μέχρι το τέλος.
Το ζητούμενο τα τελευταία 30 χρόνια στον δημόσιο διάλογο ήταν η ανανέωση της πολιτικής μας ζωής.
Ηλικιακά το πετύχαμε. Εχουμε δύο σαραντάρηδες αρχηγούς, που συγκρούονται πολιτικά με μεθόδους δεκαετίας του ’80. Με μπλόφες, προσωπικούς χαρακτηρισμούς και γενικόλογους αφορισμούς. Οι μόνοι ωφελημένοι από αυτή τη συζήτηση ήταν οι φανατικοί οπαδοί και των δύο. Εφοδιάστηκαν με επιχειρήματα να κατατροπώσουν τον αντίπαλο στο καφενείο. Αυτό ακριβώς ήθελαν οι αρχηγοί. Πήγαν αποφασισμένοι για παραδοσιακό καβγά. Γιατί για να πάρουν μπροστά οι προεκλογικές μηχανές, πρέπει πρώτα να ζεσταθεί ο σκληρός πυρήνας της βάσης του καθενός. Αυτό το κατάφεραν.
