
Του Σαράντου Θεοδωρόπουλου *
Ο Πρόεδρος της Ελληνικής Δημοκρατίας, στην 74η επέτειο του Ολοκαυτώματος του Χορτιάτη, δήλωσε ότι οι επανορθωτικές αξιώσεις της Ελλάδας έναντι της Γερμανίας είναι ενεργές και δικαστικά επιδιώξιμες.
Πράγματι, στις περιπτώσεις αυτές το Διεθνές Δίκαιο δεν γνωρίζει την έννοια της παραγραφής, ενώ η συμπεριφορά της Ελλάδας στο παρελθόν δεν δίνει λαβή για να θεωρηθεί ότι με τη συμπεριφορά της έχει αποδυναμώσει το δικαίωμά της, ή απεκδυθεί από αυτό.
Υπό αυτή την έννοια και η διεκδίκηση της επανόρθωσης για την καταστροφή των Δημόσιων υποδομών και της Ελληνικής Οικονομίας κατά την Κατοχή, και η αξίωση επιστροφής του Αναγκαστικού Κατοχικού Δανείου, και η αξίωση επιστροφής των κλεμμένων πολιτιστικών θησαυρών ( αρχαίων και νεωτέρων) και η αξίωση ατομικής αποκαταστάσεως των θυμάτων ( εμπρησμοί, δολοφονίες, εκτελέσεις, αναγκαστική εργασία κλπ.) είναι ενεργές. Είναι ενεργές ακόμη οι απλήρωτες αποζημιώσεις του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου και οι αξιώσεις της Ελλάδας για το καπνικό clearing της δεκαετίας του ‘30
Τα ποσά αυτά προσμετρώνται σε αρκετές εκατοντάδες δισεκατομμυρίων ευρώ ( από 289 έως 334 , αναλόγως του τρόπου υπολογισμού) όπως φαίνεται από την έκθεση της Ομάδας Εργασίας του Γενικού Λογιστηρίου του Κράτους, που δεν υπολογίζει τις, αντικειμενικά ανυπολόγιστες, ζημίες από την κλοπή ,βανδαλισμό ή και καταστροφή των πολιτιστικών θησαυρών, τις ατομικές αξιώσεις των θυμάτων της θηριωδίας και το καπνικό clearing της δεκαετίας του’30.
Η Δικαστική επιδίωξη είναι ένα άλλο ζήτημα.
Δεν είναι μόνο το ότι, όπως φαίνεται και από την έκθεση της ομάδας εργασίας του Νομικού Συμβουλίου του Κράτους, στην παρούσα στιγμή υπάρχουν δικονομικά κωλύματα. Οι ασχολούμενοι με τα διεθνή γνωρίζουν ότι η Διεθνής Δικαιοσύνη λειτουργεί και με ισχυρά πολιτικά κριτήρια. Επομένως, η στρατηγική της Διεκδίκησης, προκειμένου η Γερμανία να καθίσει στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων , ή να ενταχθεί σε ένας διεθνές δικαστήριο είναι κυρίως πολιτική διαδικασία, που απαιτεί ιδιαίτερες στρατηγικές.
Αυτές τις στρατηγικές δεν φαίνεται διατεθειμένη να ακολουθήσει η ηγεσία του πολιτικού κόσμου του λεγόμενου συνταγματικού τόξου.
Δεν διατυπώνει ευθύ διεκδικητικό λόγο, δεν ανανεώνει τη ρηματική διακοίνωση διεκδίκησης, δεν χρησιμοποιεί τα διεθνή πολιτικά μέσα που έχει εντός της Ευρωπαϊκής Ένωσης, του Συμβουλίου της Ευρώπης και, κυρίως, ως νικήτρια δύναμη του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου και ιδρυτικό μέλος του ΟΗΕ. Προτιμά να μη διαταράξει την εξάρτηση από τη Γερμανία και την συναρτώμενη με αυτή διεθνή χρηματοδότηση της Χώρας. Οι τελευταίοι πολιτειακοί παράγοντες που άρθρωσαν διεκδικητικό λόγο είναι ο πρώην Αν.Υπουργός Εθνικής Άμυνας Κώστας Ήσυχος και η πρώην Πρόεδρος της Βουλής κα Ζωή Κωνσταντοπούλου, στο πρώτο εξάμηνο Διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ.
Δεν έχει σταλεί στην Ολομέλεια της Βουλής προς συζήτηση το, αντικειμενικά αρκετά προβληματικό, σχέδιο πορίσματος της Διακομματικής κοινοβουλευτικής επιτροπής για τις οφειλές της Γερμανίας προς την Ελλάδα, που είναι στο «συρτάρι» από τον Ιούλιο του 2016. Δεν έχει επικαιροποιηθεί ο κατάλογος των κλεμμένων πολιτιστικών θησαυρών. Από την άλλη δεν έχει γίνει και καμία προσπάθεια διεθνοποίησης του ζητήματος, ούτε με κάποιο άρθρο ή ρεπορτάζ σε διεθνές «βαρύ» μέσο ενημέρωσης, ούτε με ενεργοποίηση της συμμαχικής αλληλεγγύης π.χ. με εκμετάλλευση των γεγονότων της Μάχης της Κρήτης, ή της προσφοράς του Ελληνικού Εμπορικού Ναυτικού στη Μάχη του Ατλαντικού.
Δεν έχει γυριστεί ούτε μία ταινία, ή ένα σήριαλ για το ζήτημα, προκειμένου να προκαλέσει ζήτημα ανάλογο με εκείνα που είχε προκαλέσει η προβολή της σειράς «Ρίζες», για τη δουλοκτητική Αμερική, ή το «Ολοκαύτωμα» για την γενοκτονία του Εβραϊκού Λαού από τους Ναζί. Ουδέ καν μια διεθνής Ημερίδα στο εξωτερικό δεν έχει επιχειρηθεί.
Αυτή τη στιγμή η Γερμανία ουδεμία πολιτική πίεση υφίσταται για να ασχοληθεί με το ζήτημα. Ούτε καν εντός των τειχών , πέρα από δηλώσεις, όπως π.χ. με την παροχή άδειας από τον Υπουργό Δικαιοσύνης να εκτελεσθούν οι αποφάσεις των θυμάτων του Διστόμου, του Αιγίου , του Ρεθύμνου κ.λπ. κατά του Γερμανικού Δημοσίου.
Γιατί λοιπόν η Γερμανία να καταδεχτεί να ασχοληθεί με το ζήτημα, όταν η Ελληνική Κυβέρνηση δεν την πιέζει;
Αντίθετα, η Ελλάδα συναινεί στην προσπάθεια που κάνει η Γερμανία να ξαναγράψει και να διαστρεβλώσει την Ιστορία, ή να προάγει την πολιτική « Σας κάψαμε, Σας σκοτώσαμε, Σας πεθάναμε από την πείνα, αλλά αυτά έγιναν πολύ παλιά και τώρα πλέον πρέπει να προχωρήσουμε όλοι μαζί προς το μέλλον».
Η Γερμανία προχωρεί ακάθεκτη στην πολιτική της απαλλαγής της από την Ευθύνη δια της Λήθης, και το Συστημικό Ελληνικό Πολιτικό Προσωπικό συναινεί. Και δεν είναι μόνο ο εξοργιστικός Χάιντς Ρίχτερ εκείνος που εμπεδώνει αυτή την Πολιτική, ο πρώην Πρόεδρος της Δημοκρατίας Κάρολος Παπούλιας έχει υπογράψει τη Συμφωνία για το Ελληνογερμανικό Ταμείο, γίνονται συνεχώς συνελεύσεις της Ελληνογερμανικής Συνέλευσης και της Ένωσης Ελληνογερμανικών Εταιρειών της κας Σπρεχτ, γίνονται συνεχώς ανταλλαγές νέων από τα Μαρτυρικά Χωριά, αλλά και ψευτοδωρεές στα μαρτυρικά χωρία, από το Γερμανικό Δημόσιο, προκειμένου να αμβλύνεται η αγωνιστική διάθεση. Δημιουργούνται ιστότοποι ( πχ. Ww2istories.gr), ενώ από τις Γερμανικές αποστολές στην Ελλάδα πραγματοποιούνται επιστημονικά συνέδρια με πρόγραμμα ακαδημαϊκών ανταλλαγών, δημιουργούνται ιστότοποι και «ιδρύματα» για την προώθηση της πολιτικής της Λήθης.
Από την άλλη δεν υπάρχει διάθεση να υλοποιηθεί καμία από τις προτάσεις που έχουν καταθέσει συλλογικότητες που ασχολούνται δεκαετίες με τη Διεκδίκηση. Ενώ η παράσταση της πολιτικής ηγεσίας του τόπου γίνεται μόνο σε επετείους των 71 ή 74 ετών , ποτέ στα ιωβηλαία των 70 ή των 75 ετών, όπου η παρουσία κορυφαίου πολιτικού παράγοντα και η δήλωσή του σημαίνει κάτι. Έτσι, φέτος, όλοι ξέχασαν να πάνε στο μαρτυρικό Κομμένο Άρτας.
Το χειρότερο όμως είναι ότι στις 4 Σεπτεμβρίου 2018 εγκρίθηκε , με την ψήφο ΣΥΡΙΖΑ, ΑΝΕΛΛ, Νέας Δημοκρατίας, Ποταμιού, ΠΑΣΟΚ – ΔΗΜΑΡ, Ένωσης Κεντρώων, στην Επιτροπή Μορφωτικών Υποθέσεων της Βουλής των Ελλήνων, το σχέδιο νόμου για την κύρωση της Σύμβασης μεταξύ του υπουργείου Παιδείας της Ελλάδας και του Γερμανικού Υπουργείου Οικογένειας, Τρίτης Ηλικίας και Νεολαίας για την ίδρυση κοινού Ελληνογερμανικού Ιδρύματος Νεολαίας». Του Ιδρύματος που έχει ως σκοπό να ξαναγράψει την Ελληνογερμανική Ιστορία προς την κατεύθυνση της Λήθης.
Αναμένεται και η έλευση της Καγκελαρίου Μέρκελ στις 31 Οκρωβρίου 2018 στην Κρήτη όπου θα παραστεί στη συνεδρίαση της Ελληνογερμανικής Συνέλευσης που θα διεξαχθεί στο Λιμένα της Χερσονήσου.
Δυστυχώς για τη διεκδίκηση των επανορθωτικών αξιώσεων που είναι θέμα ιστορικής τιμής της Ελλάδας απέναντι στον εαυτό της και την Ιστορία και ενάντια στο Φασισμό, δεν αρκούν οι δηλώσεις. Χρειάζονται πράξεις.
* Ο Σαράντος Θεοδωρόπουλος είναι Δικηγόρος στον Άρειο Πάγο, και δικηγορεί στην Αθήνα. Έχει πλούσια αρθρογραφία για το ζήτημα των Γερμανικών Αποζημιώσεων, έχει συμμετάσχει σε συνέδρια στην Ελλάδα και στο Εξωτερικό και έχει δώσει πάνω από 30 διαλέξεις σε όλη την Ελλάδα για το ζήτημα. Είναι μέλος του «Εθνικού Συμβουλίου Διεκδίκησης των Οφειλών της Γερμανίας προς την Ελλάδα» και πρώην μέλος της «Πανελλήνιας Ένωσης Δικηγόρων για τις Γερμανικές Αποζημιώσεις». Έχει παρασταθεί στις Εργασίες της Διακομματικής Επιτροπής το πρώτο εξάμηνο του 2015. Είναι μέλος του Π.Σ της «Λαϊκής Ενότητας» και της Κ.Ε. του «Αριστερού Ρεύματος»