Της Ευρωβουλευτού Ελίζας Βόζεμπεργκ – Βρυωνίδη
Η απόπειρα διαστρέβλωσης της πραγματικότητας αποτελεί συνήθη πρακτική λαϊκιστών και δημαγωγών πολιτικών.
Όμως η προσπάθεια του κ. Τσίπρα να παρουσιάσει την 21η Αυγούστου ως την αρχή μιας νέας εποχής για την Ελλάδα, πραγματικά ξεπερνά κάθε προηγούμενο.
Στο διάγγελμα της Ιθάκης απευθύνθηκε στον ελληνικό λαό σαν να έχουμε ήδη απαλλαγεί από την επιτροπεία και τα μέτρα λιτότητας και έχουμε επιστρέψει στην κανονικότητα.
Προφανώς ξέχασε ότι με δική του ευθύνη έχει δεσμεύσει τη χώρα με ανέφικτα πλεονάσματα έως το 2060, την έχει υποχρεώσει σε αυστηρή “μεταμνημονιακή” εποπτεία ανά τρίμηνο, έχει υποθηκεύσει τη δημόσια περιουσία έως το 2115 και έχει προνομοθετήσει περικοπή συντάξεων έως 18% και μείωση αφορολογήτου στα 5.600 ευρώ, κάτι που σημαίνει ότι θα πληρώσουν φόρο για πρώτη φορά ακόμη και όσοι βρίσκονται στο όριο της φτώχειας!
Όμως ακόμη και εάν τα ξέχασε όλα αυτά, θεωρεί κανονική μία χώρα στην οποία το τραπεζικό σύστημα παραμένει για τρία χρόνια δέσμιο των capital controls και αδυνατεί να χρηματοδοτήσει τις επιχειρήσεις, η πλήρης απασχόληση τείνει να αντικατασταθεί από τις part time θέσεις εργασίας των 300 ευρώ και οι Έλληνες καταναλωτές είναι οι πλέον απαισιόδοξοι στην ΕΕ, με το 67% σύμφωνα με το ΙΟΒΕ να δηλώνει ότι “μόλις τα βγάζει πέρα”;
Σε κάθε περίπτωση οι κυβερνητικοί πανηγυρισμοί αποτελούν πρόκληση, όταν ένας στους δύο φορολογούμενους χρωστά στην εφορία, ένα εκατομμύριο πολίτες έχουν ήδη υποστεί κατάσχεση, τα δάνεια των Ελλήνων έχουν πωληθεί σε ξένα funds και η Ελλάδα με ποσοστό 38% είναι η πρώτη χώρα στην ευρωζώνη στην παιδική φτώχεια.
Όμως ο πλέον αδιάψευστος μάρτυρας για την κατάσταση της ελληνικής οικονομίας είναι οι ίδιες οι αγορές.
Το spread του ελληνικού δεκαετούς ομολόγου βρίσκεται στα εξαιρετικά ασύμφορα επίπεδα του 4,3%, ο γενικός δείκτης του χρηματιστηρίου, που παραδοσιακά χαρακτηρίζεται ως ο καθρέπτης της οικονομίας, από τις 1.360 μονάδες το 2014 έχει καταρρεύσει στις 720 μονάδες, ενώ οι μεγαλύτεροι οίκοι Standard and Poor’s, Moody’s και Fitch αξιολογούν την πιστοληπτική ικανότητα της Ελλάδας τέσσερις βαθμίδες κάτω από την κατηγορία του “επενδυτικού βαθμού”, αφήνοντάς μας ουσιαστικά στην κατηγορία υψηλού επενδυτικού ρίσκου.
Ο μόνος τρόπος για να αλλάξει αυτή η κατάσταση είναι να αναλάβει τις τύχες της χώρας μία σοβαρή και υπεύθυνη κυβέρνηση, που θα πιστεύει στις μεταρρυθμίσεις, θα μειώσει τη φορολογία, θα προσελκύσει επενδύσεις και θα δημιουργήσει νέες θέσεις εργασίας.
