Όταν ξεκίνησε η ελληνική κρίση είχα ακούσει ένα σπουδαίο Ιταλό πολιτικό να λέει ότι μετά την Ελλάδα την Πορτογαλία και την Κύπρο το πρόβλημα θα έρθει στη Ρώμη. Γιατί μόνο Ιταλία όπως εξηγούσε μπορεί να κρατήσει την Ευρώπη ενωμένη ή να την διάλυση. Μου φάνηκε ο λόγος υπερβολικός όμως ιστορία σταδιακά δείχνει να τον δικαιώνει.
Δεν νοείται ενωμένη Ευρώπη χωρίς την Ιταλία και αν φύγει από το παιχνίδι σε μια στιγμή, που η μεγάλη Βρετανία ακολούθησε το δικό της δρόμο δεν θα μιλάμε για ενωμένη Ευρώπη αλλά για ενα γαλλο-γερμανικό άξονα με τους δορυφόρους τους.
Και προφανώς δεν θα καταστραφεί η Γερμανία και η Γαλλία από μια τέτοια αποχώρηση όμως θα καταρρεύσει ένα οικοδόμημα που χτίζεται βήμα βήμα εδώ και έναν αιώνα.
Θα ταρακουνηθεί, αλλά αν επιστρέψει το δικό της νόμισμα μετά από μια δεκαετία θα ‘χει ρυθμούς ανάπτυξης απίστευτους καθώς παράγει τα πάντα όλα.
Επομένως είναι η μόνη χώρα που μπορεί να εκβιάσει για αλλαγές στην αρχιτεκτονική του ενιαίου νομίσματος. Χωρίς αμφιβολία έχουν δίκιο οι Γερμανοί οικονομολόγοι που λένε ότι αν γίνουν αυτά που ζητούν οι Ιταλοί θα εκτιναχθεί ο πληθωρισμός στην Γερμανία θα φτάσει στο 4,5.% Αυτο η Μέρκελ δεν το αντέχει ουτε της επιτρέπεται απο το πανίσχυρο συνταγματικό δικαστήριο της χωρας να το αντέξει. Ετσι θα απαιτηθούν μηνες αν οχι χρονια για βα βρεθεί η χρυσή τομή. Μια αλχημεία που θα κληθεί να κανει σταδιακά και αθόρυβα η Ευρωπαϊκή Κεντρικη Τραπεζα. Η Ιταλία θα πάρει στο, τέλος αρκετά απο αυτά που θέλει όχι όμως με την παρούσα κυβέρνηση.
