Του Αργύρη Ντινόπουλου
Ανάπτυξη με ΕΝΦΙΑ, capital controls και περικοπές συντάξεων 7 δισ. είναι το αφήγημα της κυβέρνησης για την «μετά-μνημονιακή» εποχή.
Δηλαδή «μία από τα ίδια» παρά το επικοινωνιακό κέλυφος των 106 σελίδων και τον τίτλο «Στρατηγική ανάπτυξης για το μέλλον» του σχεδίου που δόθηκε στην δημοσιότητα.
Το γεγονός ότι στην σελίδα 74 προβλέπεται το ποσό των 384 ευρώ ως μοναδική κρατική εγγύηση για τις συντάξεις μετά το 2025 είναι ενδεικτικό της οικονομικής και κοινωνικής κατάστασης στην οποία θα καταλήξουν τα 3,5 εκατομμύρια των συνταξιούχων πάνω στην δεκαετία μετά την εκλογική νίκη του σημερινού κυβερνώντος κόμματος το 2015.
Αλλά και πολύ πριν από το 2025, μόλις σε εννέα μήνες από σήμερα, τον Ιανουάριο του 2019 , οι συνταξιούχοι θα υποστούν μεσοσταθμικές μειώσεις της τάξεως του 18%.
Δηλαδή το 2019 οι συνταξιούχοι θα λαμβάνουν, σε ετήσια βάση, δύο συντάξεις λιγότερες από αυτές που έπαιρναν το 2018.
ΕΝΦΙΑ για πάντα
Η «μεταμνημονιακή» εποχή, όμως που ξεκινάει μετά τον Αύγουστο συμπίπτει, επίσης χρονικά, με την συμπλήρωση 4ετίας από την δημοσιοποίηση του «προγράμματος της Θεσσαλονίκης» (Σεπτέμβριος 2014) όταν εξαγγελλόταν η κατάργηση του ΕΝΦΙΑ.
Αλλά το ολιστικό σχέδιο που ανακοινώθηκε χθές μονιμοποιεί τον ΕΝΦΙΑ αφού προβλέπει μέχρι το… απώτατο μέλλον σταθερά έσοδα από τον φόρο αυτό ύψους 2,65 δισ. ευρώ.
Με τους συνολικούς φόρους στα ακίνητα να διαμορφώνονται στο 2,8% του ΑΕΠ ( το υψηλότερο στην Ευρώπη) το πλήγμα στην ιδιοκτησία επεκτείνεται και στην «μεταμνημονιακή» εποχή.
Το μνημόνιο τελειώνει, οι κατασχέσεις συνεχίζονται
Η διατήρηση των capital controls και μετά την έξοδο από το μνημόνιο εγκλωβίζει καταθέσεις ακόμη και χαμηλών ή μεσαίων εισοδημάτων στις τράπεζες και, συνεπώς, τις αφήνει απροστάτευτες από τη θύελλα των κατασχέσεων.
Άλλωστε η ΑΑΔΕ ( Ανεξάρτητη Αρχή Δημοσίων Εσόδων) που εντέλλεται τις κατασχέσεις στερείται νομικής προσωπικότητας, δηλαδή οι εντολές των κατασχέσεων δεν μπορούν να προσβληθούν στα ελληνικά δικαστήρια.
Έτσι το αφήγημα της καθαρής εξόδου «ξεθωριάζει» από την ίδια την οικονομική και κοινωνική πραγματικότητα διαμορφώνοντας ένα πολιτικό σκηνικό που δεν είναι, πλέον, εύκολα διαχειρίσιμο από την κυβέρνηση.
