Σε αναμμένα κάρβουνα βρίσκεται η διοίκηση της Σκλαβενίτης, η οποία βλέπει την επιχείρηση να μεγαλώνει επικίνδυνα. Κύκλοι της αγοράς κάνουν λόγο για μεγέθη πέρα από τις δυνατότητες των επικεφαλής της εταιρείας, ενώ οι ίδιοι προσπαθούν ακόμη να βρουν το ρυθμό τους μετά και την εξαγορά της «Μαρινόπουλος». Η εξαγορά έχει φέρει αρκετά προβλήματα πέραν της γιγάντωσης του δικτύου, ενώ όροι που τέθηκαν από την Επιτροπή Ανταγωνισμού φαίνεται ότι προκαλούν πονοκέφαλο στη διοίκηση. Το γεγονός και μόνο ότι η Σκλαβενίτης υποχρεώθηκε να διατηρήσει για τρία χρόνια (μεταβατική περίοδος) την εμπορική συνεργασία με συγκεκριμένους προμηθευτές φαίνεται ότι περιορίζει την ευελιξία των επιλογών της εταιρείας.
Επιτροπή Ανταγωνισμού
Η δέσμευση που επιβλήθηκε από την επιτροπή ανταγωνισμού αφορούσε δύο κατηγορίες προμηθευτών:
α) τοπικούς προμηθευτές που είχε η «Μαρινόπουλος» – κυρίως εταιρείες που τροφοδοτούσαν με νωπά προϊόντα όπως λαχανικά, γαλακτοκομικά κ.ά.,
β) κοινοί των δύο εταιρειών («Σκλαβενίτη» και «Μαρινόπουλου») προμηθευτές που πάνω από το 22% του τζίρου τους εξαρτάται από τις δύο αυτές αλυσίδες. Ένας τέτοιος βαθμός εξάρτησης θεωρείται υψηλός στις αγορές εφοδιασμού, γεγονός που δημιουργεί μια ιδιαίτερη και τελικά στρεβλή σχέση ανάμεσα στις δύο πλευρές.
Το σύνολο της αγοράς επίσης αγωνιά για την εξέλιξη του εγχειρήματος χαρακτηρίζοντας παράλληλα την προσπάθεια της Σκλαβενίτης «ηρωική» καθώς ανέλαβε μέσω αυτού να κρατήσει ζωντανό ένα μεγάλο μέρος της οικονομίας, όπως είναι οι προμηθευτές του Μαρινόπουλου, αλλά και σημαντικό αριθμό θέσεων εργασίας.
Το άνοιγμα στην περιφέρεια
Στο μεταξύ μακριά από το να κερδίσει το στοίχημα της περιφέρειας είναι η Σκλαβενίτης η οποία δεν έχει μπει ακόμα σε τροχιά όπως αναμενόταν. Δεν είναι λίγοι εκείνοι που προσάπτουν στην «Σκλαβενίτης» αδυναμία ανάγνωσης των αναγκών και ιδιαίτερων συνηθειών του καταναλωτικού κοινού της περιφέρειας, το οποίο διαφέρει σημαντικά από αυτό της πόλης, το οποίο γνωρίζει εξαιρετικά καλά η δεύτερη γενιά των βασικών μετόχων της Σκλαβενίτης.
Πώς έφτασε στην εξαγορά της «Μαρινόπουλος»
Αφού αποπειράθηκαν να αξιοποιήσουν το δίκτυο της «Βερόπουλος» και στη συνέχεια να προχωρήσουν σε συμφωνία συνεργασίας με τα «φιλέτα» (υπερμάρκετ) της «Μαρινόπουλος» κατέληξαν ύστερα από μήνες στη μεγάλη απόφαση. Θα αποδέχονταν τη μεγάλη πρόκληση εξαγοράς της παραπαίουσας πλέον «Μαρινόπουλος» πριν από λιγότερο από ένα χρόνο (Μάρτιος 2017).
Η αγορά κάνει λόγο για κενό στο management το οποίο προέκυψε από την τρομακτική αύξηση του μεγέθους της εταιρείας μετά την εξαγορά, ενώ δεν είναι λίγοι που υποστηρίζουν ότι η ανομοιογένεια του ανθρωπίνου δυναμικού προκαλεί σημαντικά προβλήματα. Η διαφορετική εταιρική κουλτούρα μεταξύ των εργαζομένων στη «Μαρινόπουλος» δεν έχει βοηθήσει στην ενσωμάτωσή τους με αποτέλεσμα να παρατηρείται ένας σχετικός διχασμός εντός της ενιαίας πλέον επιχείρησης.
Την ίδια στιγμή η Σκλαβενίτης έχει να αντιμετωπίσει έναν ιδιαίτερα σκληρό ανταγωνισμό ο οποίος διαθέτει αυξημένα διαφημιστικά κονδύλια στην προσπάθεια προσέλκυσης πελατών μέσω προσφορών.
Δεν θα μπορούσε βέβαια κανείς να παραβλέψει ότι η Σκλαβενίτης είναι μια επιχείρηση που έχει εδώ και χρόνια έχει επιδείξει πολύ συγκεκριμένα και πανελληνίως αναγνωρισμένα business ethics, ενώ πολλοί κάνουν λόγο για διοίκηση πρότυπο με ανθρωποκεντρικό χαρακτήρα. Βέβαια όταν τα μεγέθη αλλάζουν δεν είναι πάντα εύκολη η προσαρμογή στα νέα δεδομένα.
Πόσο άλλαξαν τα μεγέθη
Μετά την εξαγορά του δικτύου της «Μαρινόπουλος» η «Σκλαβενίτης» διαχειρίζεται 520 καταστήματα πανελλαδικά, εκ των οποίων 232 βρίσκονται στην Αττική, 86 στη βόρεια Ελλάδα, 63 σε κεντρική και Στερεά Ελλάδα, 62 στην Πελοπόννησο, 57 στην Κρήτη και 20 στα νησιά του Αιγαίου και του Ιονίου. Επίσης, διαθέτει 18 καταστήµατα στην Κύπρο. Ο «Σκλαβενίτης» μετρά σήμερα 43 υπερµάρκετ, 466 σούπερ µάρκετ και 11 cash and carry, ενώ απασχολεί περίπου 23.000 εργαζοµένους.
Πριν από την ενσωµάτωση της «Μαρινόπουλος», ο όµιλος «Σκλαβενίτη» διέθετε 159 καταστήµατα (111 στην Αττική και 1 στην Κόρινθο, 38 καταστήµατα µε την επωνυµία Χαλκιαδιάκης στην Κρήτη και 9 καταστήµατα χονδρικής µε την επωνυµία The Mart σε 7 µεγάλες πόλεις) και απασχολούσε 11.000 εργαζοµένους. Η διαφορά των μεγεθών είναι σαφής και είναι από τις περιστάσεις κατά τις οποίες το μέγεθος μάλλον μετράει.
